De boer keek puur poeperig op z’n klokkie en dernei weer nei Wullem. Wullem zat op kniese de grôte Rottweiler an te hale en keek altemet ‘ns nei de boer. Deuze kuukse situasie kwam deur de net effen te grôte muil op de verkeerde toid van Wullem.
Wullem ging voor z’n werk de boeren in West-Friesland langs. Hai adviseerde over de bedroifsvoering en verkocht den ok welders wat. Nou was Wullem d’r ientje die wel van een beetje goin hield en hai gebruikte die goin ok om bij de boeren in een goed blaadje te kommen. Zuks ging ok meist heêl best. Wullem was wel puur zo’n skoitert as ’t om honden ging. Of ze nou groôt of kloin wazze, Wullem was voor bedat alle honden puur bang. Z’n klanten wiste zuks vezelf en sommige boeren hielden rekening met Wullem en hielde de honden binnen as hai kwam. Are boeren hadde ‘m d’r voor over en liete de hond den met opzet buiten. Honden loiken altoid wel hard te blaffen nei vollek dat bang is. As Wullem den an kwam raaie met z’n wagen en de blaffende hond zag, den deed ie ’t raampie een kloin stukkie nei beneden en den vroeg ie an de boer of de boerin of de hond niks deed. D’r wazze vezelf altoid van die grapjurken die den zoide: “Ik denk ’t niet Wullem.”
Nou had Wullem ok de gave om op ’t verkeerde moment de verkeerde grap te maken. Zo kwam ie die dag bai een boer die gien beste dag had. Hai had net een doôd kalf van een hêle beste koe haald en was deer heêls niet bloid mee. Wullem kwam met z’n beste humeur de wagen uit, dat hai wist dat de hond van deuze boer altoid lag te sleipe in de baikeuken en nag geniese de kop optilde as d’r ientje ‘volluk’ riep. Zo ok vedaag. Dat Wullem liep deur toe de boer ‘binne’ riep en nadat ie gedag zoid had zee ie teugen de boer dat die z’n hond beter oploiden most, want hai blafte geniesen as d’r ientje volluk riep. Nou was deuze boer niet alliendeg puur uit z’n hum, hai hield bedat grôter van de hond as van de vrouw. Dat hai begon bar te poepere teugen Wullem en zee dat hai nou voor straf de hond 10 minuten most aaie en dat ie aars de wurft niet meer op hoefde te komme. Èn hai zou de toid opneme.
Nou zat Wullem deer in de baikeuken de hond an te hale. De hond zat hillegaar een beetje te knorre, zo lekker vond ie ‘t. Nei 10 minuten mocht Wullem den oindelek de keuken in. Wullem is later een toidje niet meer bai deuze boer weest, maar toe dat ie deer weer kwam, had de hond ‘m in de smiezen en kwam nou wel overend toe Wullem in de baikeuken kwam. Zo most ie ‘m eerst weer effen aaie, voor ie deur kon nei de keukentafel.
Foto: Miranda de Jong