Moide studere niet

Dut verhaal is meskien wel echt beurt. Troinie was een moidje dat pittig lere kon, dat op skoôl in ‘t durp hadde ze zoid dat ze wel deur lere kon op de hogere skoôl in de stad. Deer was ze mans genog voor, had ’t hoofd van de skoôl plechtig vertelt. Moeder Alie had deer wel zinnighoid an en op een zaterdag met koppiestoid zee ze teugen vader Joop dat ze wou dat Troinie nei de hogere skoôl ging. ’T was in de oorlogstoid, dat je begroipe vezelluf wel dat zuks in die toid heêl ongewoôn was, zeker voor moide. Dat vader Joop zee dat zuks niet beure ging en dat ze te werk most as ze van skoôl kwam. Bai de kruienier zochte ze nag een hulpie. Deer kon ze mooi beginne as de skoôltoid voorbai was. Maar Alie hield voet bai stuk dat je begroipe, dat werd klamme. Joop ging bai de keukentafel staan en terwoil ie met z’n vinger op tafel tikte skreêwde ie dat moide niet ginge studere, die ginge te werk as ze van skoôl kwamme. Hoe of Alie zuks bedocht om de dochter van een werkman van de melkfabriek te leite studere. “Wat denk je dat zuks kost?” skreêwde ie d’r achteran. Om ’t verhaal niet te lang te maken, Alie had de broek an thuis, dat Troinie ging vezelluf gewoôn nei de hogere skoôl in de stad. Alle dagen op de fiets deur weer en wind en ze deed ’t verskrikkelijk best. Ze haalde allien maar houge cijfers. Joop bleef moppere en vond vreemde talen maar niks, Troinie kon toch Westfries? Dat was wel genog en algebra was gewoôn een duur woord voor rekene en dat kon Troinie al as de beste.
Maar ja, ’t was wel oorlog en de moffen die hadde op een kwaaie dag bedocht om alle fietsen op te oisen. Allien de burgemeister en de pliesie en zuk volk mocht de fiets houwe en mensen die niet zonder fiets konne, zo as ouwe van dagen. Dat Troinie most ok heur fiets inlevere bai de moffen, dat ze kon niet meer nei de skoôl in de stad. Vader Joop had er skik van en met een grôte gloim zat ie an de eterstafel en zee teugen Troinie dat ze murgen maar nei de kruienier most gaan om te vragen of ze nag werk hadde. Alie werd puur poeperig en klapte de boerenkoôlprak toen ie dat zee net effen te hard op z’n bord, maar toen werd de gloim nag grôter. En zo bleef ’t de hêle eivend, want toen Alie ok ‘t vluus van de melk in Joop z’n koffie liet glippen, bleef Joop gloime en Alie poeperig.
De volgende ochend kwam Opa om een koppie. Deur de regen, maar op de fiets. Opa was oud en had rimmetiek, dat hai mocht de fiets houwe van de Duitsers. “Komt u nou deur de regen, heêl van de are kant van ’t durp?” vroeg Joop toen ie binnenkwam. “Ja, maar ik heb ok heêl belangroik nuws.” Zee Opa en hai deed z’n pet of en ging an tafel zitte. Joop was vezelluf bar nuwskierig wat of dat nuws was, dat Opa zee met glimmende auge dat hai bar groôs was op z’n kloindochter omdat ze van die mooie coifers haalde op die grôte skoôl weer alliendeg maar geleerde mense op zatte en dat ze deer oigenlijk wel mee deur most gaan. Hai zee “As Troinie nou met moin fiets deur de week nei skoôl gaat, den ken ik zundes wel op de fiets te kerk. Deur de week heb ik ‘m toch gien echt nôdig. ’T is wel een ouwe herenfiets met anti plofbanden, maar da’s altoid nag beter as niks.” Nôh, je begroipe dat Joop z’n mond langzaam open viel en dat Alie en Troinie nou met een grôte gloim liepe. Alie tapte een koppie en deuze keer liet ze ’t vluus van de melk in de pan dat ze Joop z’n koppie voltapte. Deur de fiets van Opa kon Troinie ’t diploma hale op skoôl. Wat was Alie groôs op d’r kloine moid met een echt skoôldiploma. En Joop? Hai vezelluf ok, maar die stoifkop hew ’t nooit zoid.