Puisies

Wat jaren leden zat ik met ientje uit de Streek wat te klesse en hai vertelde me een verhaal dat best waar weze ken. Dus ik hew ’t van hore zegge en as ik lieg, den lieg ik in commissie.

Drie weduwvrouwen wazze mooi een weekie weg nei midden Duitsland. Ria, Marian en Marja ginge mooi fietse, dingen bekoike en altemet deres lekker anzitte op een terras. Deer dede ze den een koppie met gebak of een lekker Duits wointje. Op ien van de leste dagen dat ze in Duitsland verbleve krege ze kennis an een Duitse vent uit ’t durp weer hullie hotel stond. Hai hiette Harald en de vrouwen vonden ‘m allegaar een hêle pittigge kirrel. Hai sprak hillegaar een beetje Nederlands, was charmant, gaf zo altemet een borreltje weg en de dames vonden hem allegaar best een knappe vent. Nou had Harald ’t op Ria voorzien en op de leste eivend bedaarde Ria en Harald achter ’t hotelletje. Deer zee Harald dat ie pittig verliefd was op Ria en hai vroeg of ze nag een week bai hem bloive wou. Dat Ria was d’r ondersteboven van. Nei dat heur Jan doôd gaan was, had ze gien man meer in handen had en deuze was bedat te mooi om waar te weze. Toch zee Ria nei teugen Harald, want ze wou ok d’r joôs en d’r opoezeggers graag weer zien, thuis in West Friesland. Ze dede nag wat zoene en ze sprake of dat ze in de herfst nei ‘m toe komme zou. Dat ze dede tillefoônnummers uitwissele en Ria ging met de vriendinne weer op huis an.

Dat Ria weer een dag of wat thuis was kreeg ze rondom d’r mond allegaar kloine puisies. Nôh, deer had ze last van en ze ging deerom maar deres op dokter an. Dokter had een zallefie, maar ze pakte ok effies een beetje spul van die puisies om te koike wat of ’t precies was. As ’t den een ampartige bacterie was zou ze are zalf kroige. Weer een dag of wat later ging de deurbel. Dat Ria open deed zag ze twei pliesies op de stoep staan. Die wouwe effe binne komme. De pliesies vertelde Ria dat ze bericht kregen hadde van de dokter. Die puisies van Ria kwamme van een hêle amparte bacterie die alliendeg op loiken van mense voorkwamme. Dat ze wouwe wel deres weten weer of Ria weest had en met wie, want je komme niet zommaar an zukke puisies vezelf. Ze zatte deer effies te bome over hoe en wat en toe zee Ria dat ze met Harald zoent had. Nôh deer was de pliesie bar nuwskierig nei en met de naam van ’t durp en ’t tillefoônnummer van Harald ginge ze weer op ’t pliesieburo an.

Een week later sting de pliesie weer op de stoep. Ze kwamme zegge dat Harald arresteerd was. Ze hadde in z’n achtertuin meerdere loiken van vrouwen opgroeven. Allegaar vermiste weduwvrouwen. Dat Harald had z’n oigen verraden deur met Ria te zoenen. De puisies van Ria brochte de pliesie op z’n spoor. En Ria? Die was bloid dat ze niet bij Harald bleven was. Aars was ze nou ok doôd weest.