Bertus Klaver weunde met z’n woif Rina en z’n joôs Gert, Tinus, Klaas en Jan op een bouwersspul met een ruime wurft. Tussen ’t pad langs ’t huis met deer achter de skuur en de boogerd an de are kant lag voor de joôs een voetbalveldje. De joôs wazze wild van ’t spelletje en speulden bedat alle dage met de bal tussen de twei doele en dat meist ok nag met een hêle bos joôs uit de buurt.
Op een goeie dag, ’t was de zeumer nei ’t wirreldkampioenskap voetbal in West-Duitsland weer of ’t Nederlands elftal de finale verloren had. De joôs van Klaver wazze met een man of tien an ’t voetballe op ’t veldje naast de boogerd, toe d’r een groepie hardloupers voorbai kwamme. Ientje van die hardloupers wees nei de joôs en skreêwde wat. De hardloupers kwamme de wurft op en vroege of ze effies meedoen mochte. De joôs wiste niet wat ze zagge want d’r stonde iniene een hêle bult beroemde profvoetballers die op trainingskamp wazze in de buurt op ’t veldje.
Nou benne joôs nagal makkeluk dat d’r werden metien twei teams vormt en ze ginge voetballe. Op een end zee ien van die beroemde voetballers „We moeten maar eens gaan.” Maar hai wou nag een aar speultje doen voor ze ginge. An de zaikant van ’t huis was een kloin wc raampie. ’T plan was om te perberen vanaf puur zo’n ofstand dat raampie te raken. Wie of dat lukte had wonnen.
Eerst ginge de joôs ’t perberen en een enkeld skot kwam bedat op ’t raampie, maar gien skoôt raak. Toe was ’t de beurt an de profvoetballers. Die miste meist alle voetballers maar ientje, volgens Tinus was dat Wullem van Haneghem, raakte ’t wc raampie vol en ’t ruitje spatte in duizend stukke. De profvoetballers vonde toe dat ze maar ’s gaan moste, dat die ginge weer opperdan verder hardloupe.
’T toeval wul dat op ’t moment dat ’t raampie stik trapt werd vader Bertus net bezig was an ’n grôte boskip op de wc en al ‘t glas op z’n kop kreeg. Hai kwam witheit nei buiten en wou vezellef wete wie of zuks dein had. Toe de joôs over de profvoetballers begonne werd ie nag kwaaier want deer geloufde ie vezelf gien barst van. Hij stuurde alle buurjoôs nei hullie moeder en z’n oigen joôs ginge zonder te eten te bed. Foeterend en mopperend ging ie weer an ’t werk.
Een week later lag er iniene een brief bai de post, adresseerd an de familie Klaver. Rina maakte met konkeltoit nuwskiereg de brief open en vond naast een skreven brief ok honderd gulden. Met de excuses van de profvoetballers die dochte dat dut genog geld was om ’t raampie te rippereren. De mond van Bertus viel open toe ie de brief las. Hai liet vezelf niet merke an z’n joôs dat ie ze oigen een beetje skaamde, maar seives trakteerde hai ’t hêle spul wel op petat, appelmoes en frikandellen, dat was in die toid puur zo’n traktatie.
© Co Schipper 2024