Reclame

Op de tillevisie komt veul  reclame voorbai. Bai de meiste deervan kenne we de leugen op klompe an hore komme. Neem nou die reclame van Douwe Egbers. Deer zegge ze gewoôn dat die koffie van hullie “de geur” van moin ochend is. Nou weet ik vezelf wel wat of ze den bedoele, maar bai moin lucht ’t soches toch aars. Nou hadde we lest ‘r es bône eten. Nôh, ik ken je zegge dat we soches toe we wakker werde heel wat  aars luchtte as koffie. Niks van an dus.
Ik hew ok nag welders slecht bewege kennen. In deuze toid most ik doest worre deur een zuster. Toe werd Aks nagal anprezen met een leukig filmpie. Aks is een lekker luchie en as den de joôn in dat filmpie dat spul over zoin loif spoôt den kwamme uit alle hoeke en gate lekkere (wilde) moide in bikini anstuive. Neem maar van moin an dat deer niks van waar is. As die zuster moin van boven tot onder wossen en ofdrougd had deed ze vezelf ok een luchie op bai moin. Ik had toe ok ‘r es Aks en ik docht: “Zal moin benieuwe, wat of d’r beurd. Ik ben hillegaar in me bloôtje.” Zai spuite met die fles. Nôh, hillegaar gien sjoeche; ze ging gewoôn deur en ze wou moin anklede gaan. En d’r kwamme ok gien lekkere woive anrenne. Dat ik zeg nag teuge die zuster “Hew je de deur vast of zo?” “Wat den?”, vroeg ze an moin. “Op tillevisie zegge ze dat al dat vrouwvolk wild wordt van Aks. Maar d’r beurt hillegaar niks. Geniese as ik in me bloôtje ben.” Toe zee die zuster dat ik al die reclame maar beter niet gelouve kon. Oigelek is het bar jammer dat al die reclame niet waar is. ’T zou mooi weze as ’t wel zo was. Trouwens, al die wilde moide ken nag puur zo’n opgaaf weze.