Waar teugeswoordig het ‘Dorpsmuseum Huis van Oud’ staat, weunde vroeger Cees Oud. M’n broer en ik molken deer een paar jaar. Cees was een beetje een amparte, maar ik hew deer wel een houp keer verskrikkelijk lacht. Cees had welders een mooi verhaal. Ientje ken ik me deer nag van herinneren. Hai vertelde den over een Amsterdamse vrouw. Je wete wel, zo’n typ met hougblond heer en gouwen kettingen om d’r nek en een diep decolleté. Die reed op een dag over de zeumerdoik en zag dat leuke kloine huissie staan en ze vroeg d’r oigen of, of dat deer nag volk in weunde. Zai de wurft op en ze bukt voor het raam weer Cees altoid zat, de ramen benne deer nogal leig zien, om nei binnen te koiken. Cees had heur al lang zien vezelf, en die skreeuwde deur het raam. “We koike mooi bai mekaar naar binnen zo!”©Co Schipper 2014