In het Parool stond deze week een artikel over artsen die moeite hebben met de corona aanpak. Ze zien onder andere mensen die zorg mijden omdat ze niet naar het ziekenhuis kunnen of durven, kankerpatiënten die op het tweede plan geraken en mensen die een slecht nieuwsgesprek alleen aan moeten gaan, omdat hun dierbaren niet mee naar binnen mogen. Zorgverleners die vinden dat de focus op Covid-19 buiten proportie is – in en buiten het ziekenhuis. De artsen stellen dat Covid-19 niet het enige leed is dat er is, maar dat is wel de beeldvorming. Er is maar een klein percentage mensen met het coronavirus.
Dat er maatregelen genomen moeten worden zie ik ook en ik heb ook de indruk dat er ook goed nagedacht wordt, maar dan vooral over het indammen van Covid-19 en een minimale druk op de economie. Er worden doordachte keuzes gemaakt en veel daarvan begrijp ik maar sommige keuzes begrijp ik dan niet zo goed. We mogen met zijn allen in een vliegtuig, maar dat lijkt een economische keuze, of al die maatregelen die ook gelden voor buiten, waar het risico van besmetting echt heel klein is. Maar het meeste moeite heb ik met de voorrang die Covid-19 lijders krijgen in een ziekenhuis. Er wordt inmiddels al weer gesproken over het inperken van de reguliere zorg. Waarom?
Ik snap de kritische vragen van deze artsen heel goed. Als je er even goed over nadenkt is het een absurde regel. De behandeling van een corona patiënt is dus belangrijker dan die van een kanker patiënt. Als iemand me dit eens kon uitleggen. Even afgezien van de IC opnames, een Covid-19 patiënt heeft net zo’n groot probleem thuis als een patiënt met een andere ernstige aandoening. Voordeel is wel dat de Covid patiënt thuis wel heel makkelijk in quarantaine kan. Dit lijkt me echt een groot voordeel. Die focus moet naar mijn mening weggenomen worden. Ziek is ziek en echt iedereen heeft recht op zorg. Maar ja, de regering heeft de laatste jaren de zorg behoorlijk uitgekleed en plukt daar nu de zure vruchten van. Of liever eigenlijk de mensen die dringend die zorg nodig hebben. Je zult maar kanker hebben, dat bij adequaat handelen verholpen kan worden. Alleen mag je niet naar het ziekenhuis, want alles draait om corona. Mag de kankerpatiënt wel sterven? Uiteindelijk telt voor de regering blijkbaar alleen het aantal Covid-19 slachtoffers, want die bepalen de besluitvorming. De rest is slechts bijkomende schade.