Linkse partijen hebben de kennis in huis, of misschien wel de mogelijkheden, om met een enkele zin heel Nederland wakker te schudden. Vorige week riep Jesse Klaver van Groen Links dat zijn partij wil dat alle mensen die 18 jaar worden in Nederland van de staat eenmalig € 10.000.- moeten krijgen, om bijvoorbeeld hun studie te bekostigen of om een eigen bedrijf te beginnen. Een slimme zet, want door de hoon die hij over zich heen kreeg wist iedereen in Nederland binnen enkele uren hiervan en zo ook dat het verkiezingsprogramma van de partij binnenkort gepresenteerd wordt.

Bij Groen Links weten ze heel goed dat het gros van ons land dit soort plannen te dol voor woorden vindt en daarom gebruiken ze juist dit deel van hun programma om te triggeren. Het idee voldoet volledig aan de filosofie van links denkend Nederland. Idealistisch en sociaal denken en proberen de individuele inwoner te ondersteunen. Deze groep vraagt zich sowieso nooit af hoe iets betaald moet worden, dat zien ze later wel weer. Gevolg is wel dat tegenstanders deze keer nog harder schreeuwden dan dat links Nederland gewoonlijk doet. En Jesse Klaver lachte in zijn vuistje, of misschien wel achter de getinte ramen van zijn Volvo.

Critici zijn massaal in de val van meneer Klaver getrapt. Hij wilde aandacht en zijn tegenstanders gaven hem volledig vrijwillig de optimale aandacht die hij wilde voor het verkiezingsprogramma van zijn partij. Je hoorde en zag Jesse de hele dag in diverse media en hij kon zo voor iedereen zijn enthousiaste verhaal doen. Ze hebben daar iets tegen boeren, daar bij Groen Links, maar boerenslimheid kun je ze niet ontzeggen.

Een opmerkelijk nieuwsfeit deze week was dat Donald en Melania Trump gegrepen waren door het corona virus. Ze komen elkaar blijkbaar toch soms nog wel eens ergens tegen, maar dat terzijde. Donald Trump is in mijn ogen iemand die met alles wat hij doet een bedoeling heeft en iedere gelegenheid aangrijpt om er zijn voordeel uit te halen. Wanneer dat voordeel te halen is kijkt hij eerst of de situatie hem persoonlijk verder kan brengen en daarna of het zijn land iets oplevert. In die volgorde.

Zo ook het verhaal over het coronavirus. Mijn eerste gedachte toen ik het nieuws hoorde was: Dat komt hem waarschijnlijk goed uit en wellicht is het niet eens waar, maar in scene gezet. Iedereen weet hoe onze vriend Donald over corona denkt en hij zal alles wat er gebeurt, waar of niet waar, in zijn voordeel omzetten. Hij was kort in het ziekenhuis en zal nu kunnen zeggen: “Zie je wel. Dat corona virus stelt niets voor. Binnen enkele dagen was ik al weer aan het werk.” Het me niet verbazen als die boodschap binnen nu en enkele dagen komt. Zo zit Donald Trump in elkaar. Hij wil en zal altijd gelijk hebben.

Er is al veel gezegd over Trump en je ziet dat er mensen dol op hem zijn en dat er mensen zijn die gruwen van hem, vooral door zijn manier van optreden in de media. Persoonlijk ben ik niet zo van narcistische types als Trump. Maar ja, dat kan ook gewoon mijn probleem zijn. Donald Trump is vooral slim, zelfverzekerd, heeft uitstraling, een grote bek en is vooral niets ontziend en meedogenloos. Al deze capaciteiten maken hem een van de meest succesvolle mensen op deze wereld en daar heb ik dan wel bewondering voor. Dat zijn succes talloze gedupeerden achter laat vind ik dan wel schrijnend. Egoïsme ten top, maar toch wens ik Donald beterschap. Ik wil voor iedereen het beste, dus Donald zal me wel een watje vinden.

In het Parool stond deze week een artikel over artsen die moeite hebben met de corona aanpak. Ze zien onder andere mensen die zorg mijden omdat ze niet naar het ziekenhuis kunnen of durven, kankerpatiënten die op het tweede plan geraken en mensen die een slecht nieuwsgesprek alleen aan moeten gaan, omdat hun dierbaren niet mee naar binnen mogen. Zorgverleners die vinden dat de focus op Covid-19 buiten proportie is – in en buiten het ziekenhuis. De artsen stellen dat Covid-19 niet het enige leed is dat er is, maar dat is wel de beeldvorming. Er is maar een klein percentage mensen met het coronavirus.

Dat er maatregelen genomen moeten worden zie ik ook en ik heb ook de indruk dat er ook goed nagedacht wordt, maar dan vooral over het indammen van Covid-19 en een minimale druk op de economie. Er worden doordachte keuzes gemaakt en veel daarvan begrijp ik maar sommige keuzes begrijp ik dan niet zo goed. We mogen met zijn allen in een vliegtuig, maar dat lijkt een economische keuze, of al die maatregelen die ook gelden voor buiten, waar het risico van besmetting echt heel klein is. Maar het meeste moeite heb ik met de voorrang die Covid-19 lijders krijgen in een ziekenhuis. Er wordt inmiddels al weer gesproken over het inperken van de reguliere zorg. Waarom?

Ik snap de kritische vragen van deze artsen heel goed. Als je er even goed over nadenkt is het een absurde regel. De behandeling van een corona patiënt is dus belangrijker dan die van een kanker patiënt. Als iemand me dit eens kon uitleggen. Even afgezien van de IC opnames, een Covid-19 patiënt heeft net zo’n groot probleem thuis als een patiënt met een andere ernstige aandoening. Voordeel is wel dat de Covid patiënt thuis wel heel makkelijk in quarantaine kan. Dit lijkt me echt een groot voordeel. Die focus moet naar mijn mening weggenomen worden. Ziek is ziek en echt iedereen heeft recht op zorg. Maar ja, de regering heeft de laatste jaren de zorg behoorlijk uitgekleed en plukt daar nu de zure vruchten van. Of liever eigenlijk de mensen die dringend die zorg nodig hebben. Je zult maar kanker hebben, dat bij adequaat handelen verholpen kan worden. Alleen mag je niet naar het ziekenhuis, want alles draait om corona. Mag de kankerpatiënt wel sterven? Uiteindelijk telt voor de regering blijkbaar alleen het aantal Covid-19 slachtoffers, want die bepalen de besluitvorming. De rest is slechts bijkomende schade.